Kategoria: Edukacja

I od razu odpowiedź: inaczej niż myślisz (prawdopodobnie 😉).

Już wyjaśniam.

1. Po pierwsze, nie da się mówić czy śpiewać z przepony. No nie da się i już. Przepona jest mięśniem umiejscowionym daleko od źródła głosu, jakim jest krtań. Poza tym jest mięśniem wdechowym. A jak ostatnio sprawdzałam, to większość z nas mówi i śpiewa na wydechu 😉.

Dobra, żarty żartami. Idziemy dalej.

2. Po drugie, przepona jest… mięśniem. Nie balonikiem, do którego wpada powietrze. Nie da się więc zarządzać powietrzem w przeponie, bo jego tam po prostu nie ma 🤷🏼
3. Po trzecie, przepona w dużej mierze działa niezależnie od naszej woli. I dobrze, bo dzięki temu możemy na przykład iść spać i nie martwić się o oddychanie. No ale z tego wynika taki szkopuł, że zasadniczo nie da się jej kontrolować w bezpośredni sposób.
4. Po czwarte, „podparcie z przepony” to po prostu złe tłumaczenie. Włoskie appoggio czy angielskie support to raczej wsparcie, czy oparcie. I nie jest to tylko językoznawcze geekowanie. Wiele razy pracowałam z osobami, które chciały „podpierać” głos przeponą i w rezultacie napinały brzuch. A tego głos nie lubi.

W takim razie jak zapewnić głosowi WSPARCIE z przepony?

• Ćwicz prawidłowy oddech – głęboki, ale swobodny, angażujący całą klatkę piersiową, a nie tylko jej szczytową część.
• Wykonuj ćwiczenia na wydłużenie wydechu.
• Rozluźnij brzuch, żeby przepona mogła pracować swobodnie ☺️

Zadbaj o dobre wzorce i pozwól, by Twój układ oddechowy robił swoje. W końcu jest w tym ekspertem!

(autorka wpisu: Patrycja Obara)

Co najczęściej słyszę od osób zaczynających naukę śpiewu? “Mam problem z wejściem na wysokie dźwięki”. Co na to odpowiadam? Że to zupełnie normalne.

Jednym z trudniejszych wyzwań technicznych dla osób śpiewających jest płynne przejście między wygodnymi dźwiękami znajdującymi się w zakresie mowy, a wyższymi dźwiękami, które pojawiają się w większości piosenek. Problem ten wynika z różnic w pracy mięśni odpowiedzialnych za produkcję dźwięku na różnych wysokościach (czy też w różnych rejestrach).

Techniki pracy nad miksowaniem rejestrów obejmują najróżniejsze ćwiczenia, które stopniowo zwiększają koordynację pracy mięśni odpowiedzialnych za oba rejestry, co pozwala na uzyskanie płynnego i naturalnego przejścia. Będą to odpowiednio dobrane do potrzeb konkretnego głosu samogłoski, spółgłoski i skale. Pomocne mogą być także ćwiczenia SOVT, które stabilizują trakt głosowy i redukują napięcia.

Praca nad miksem to proces, który wymaga precyzyjnego wsłuchania się w swoje ciało i głos, a także cierpliwości i regularnych ćwiczeń.

Rezonans to fundament zdrowego i mocnego głosu. Jego kontrola pozwala na świadome modelowanie barwy głosu, od bardziej ciepłego i miękkiego po jasny i przenikliwy. Jest to również jedno z narzędzi feminizacji, maskulinizacji i neutralizacji głosu.

Zasadniczo wyróżniamy trzy główne przestrzenie rezonansowe: gardło, jama ustna i jama nosowa. Warto nauczyć się manipulowania tymi przestrzeniami, zmieniając ich udział w dźwięku w zależności od stylu, dynamiki czy interpretacji utworu.

Praca nad rezonansami pozwala na świadome kształtowanie barwy dźwięku – od mocnego, „ciemnego” brzmienia w dolnym rejestrze, po jasne, wysokie dźwięki z mocnym udziałem rezonatorów nosowych.

Ach, i jeszcze jedno. Nie ma “dobrych” i “złych” rezonansów, czy barw głosu. Są tylko różne środki wyrazu i wybory stylistyczne.